Geef het maar toe, lezer: u had ook nog nooit gehoord van Neil Bob Herd. Nochtans was de man jarenlang de sidekick van Sid Griffin in The Coal Porters, een band, die het ooit zou gaan maken, maar door de tijd ingehaald werd.Vandaag is deze gitarist, die ook zanger en liedjesschrijver blijkt te zijn, er met een debuutplaat, waarvoor hij een aantal vrienden aan boord haalt als begeleidingsgroep met een beetje-een-stoute-naam.

Neil schreef alle tien de songs zelf en hij etaleert daarmee dat hij in zijn vorig leven goed geluisterd heeft naar de songs die hij jarenlang zelf gespeeld heeft, maar die veelal van de hand van Griffin waren: hij heeft het over De Mens en diens pogingen om van zijn leven iets te maken, dat het onthouden waard is. Dat handelt dus over hoop, vrees, verraad, dood en vooral het proberen en mislukken.

Zoals de titel van de plaat aangeeft, kijkt Herd met een soort mildheid naar de struikelende massa en gaat hij er van uit dat iedereen wel iets te vertellen heeft. De vorm(en) die hij hanteert gaan van rechttoe-rechtaan jaren ’50 rock ’n’roll, zoals in opener “Bad Land”, over pure Britse folk (“The Colour of History”, met heel mooie accordeonbegeleiding van Lucy Andrews) tot naar country neigende Americana (“Leave Only Love (Old Dog”) of Proclaimers-achtige rootspop (“Light a Single Candle”).

De geest van Nick Lowe fladdert rond “Book Inside Them”, waarin de fiddle van Gemma White, net als Herd en multi-instrumentalist Paul Fitzgerals een ex- Coal Porter, mooie lijnen kleurt en bij “Well Well”, met zijn bluesy inkleuring, spat de satire uit de speakers. “Exactly What I Wanted” heeft het in simpele woorden over de complexiteit van de Liefde en “Best Song” -een geheide radiohit in de beste “Gloria”-traditie doet zijn titel alle eer aan.

Neil Bob Herd mag je rustig als “dringend te ontdekken” omschrijven: deze plaat getuigt van een goed ontwikkeld songschrijverschap, en combineert messcherpe formuleringen met de onontbeerlijke dosis zelfrelativering. Dat de productie daarenboven top is -ze was in handen van Dan Swift, bekend van Snow Patrol- geeft er bovendien een “erg aardig”-cachet aan. Nog geen meesterwerk, maar zonder twijfel mijlenver boven het gemiddelde uitstekend!

(Dani Heyvaert)